تعریف اسلاری ( دوغاب )
اسلاری (دوغاب) می تواند مخلوطی از تقریباً هر مایعی باشد که با برخی از ذرات جامد ترکیب شده است. ترکیبی از نوع، اندازه، شکل و کمیت ذرات همراه با ماهیت مایع حمل و نقل، مشخصه های دقیق و خواص جریان را تعیین می کند.
ویژگی های پمپ دوغاب (اسلاری)
دوغاب ها را می توان به طور کلی به دو گروه کلی غیر ته نشین یا ته نشین تقسیم کرد .انواع دوغاب های غیر ته نشین مستلزم ذرات بسیار ریز هستند که می توانند پایدار شوند.مخلوطهای همگن با افزایش ویسکوزیته ظاهری. این دوغاب معمولا خواص سایش پایینی دارند، اما در هنگام انتخاب نیاز به توجه بسیار دقیق دارند.
پمپ و درایو صحیح است، زیرا آنها اغلب به شیوه عادی رفتار نمی کنند. مایع زمانی که مواد جامد ریز به مقدار کافی در دوغاب وجود داشته باشد که باعث این امر شود .تغییر رفتار به دور از یک مایع معمولی، آنها را غیر نیوتنی می نامند.
دوغاب های ته نشین شده توسط ذرات درشت تر تشکیل می شوند و تمایل به تشکیل مخلوطی ناپایدار دارند و بنابراین توجه ویژه ای باید به محاسبات جریان و توان داده شود.
این ذرات درشت تر تمایل به سایش بیشتری دارند و اکثریت را تشکیل می دهند کاربردهای دوغاب به این نوع دوغاب ناهمگن بودن نیز گفته می شود.
پمپ اسلاری (پمپ دوغاب ) چیست؟
تعداد زیادی از انواع مختلف پمپ در پمپاژ دوغاب مورد استفاده قرار می گیرد. از انواع جابجایی مثبت و جلوه های ویژه مانند ادوکتورهای ونتوری استفاده می شود اما رایج ترین نوع پمپ دوغاب، پمپ گریز از مرکز است.
پمپ اسلاری از نیروی گریز از مرکز تولید شده توسط یک پروانه چرخان برای انتقال استفاده می کند. انرژی به دوغاب مانند پمپ های گریز از مرکز از نوع مایع شفاف.
با این حال، اینجاست که شباهت ها به پایان می رسد.
پمپ های دوغاب گریز از مرکز باید اندازه و طراحی پروانه و سهولت آن را در نظر بگیرند تعمیر و نگهداری، نوع مهر و موم شفت مورد استفاده و انتخاب بهینه مواد. برای مقاومت در برابر سایش ناشی از ساینده، فرسایش مورد نیاز است
پمپ دوغاب گریز از مرکز باید طوری طراحی شود که اجازه عبور مواد ساینده را بدهد ذراتی که در زمان می توانند بسیار بزرگ باشند. بزرگترین پمپ اسلاری وارمن،
به عنوان مثال، می تواند ذرات تا 530 میلی متر را در اندازه کروی پمپ کند.
بنابراین پمپ های اسلاری ( دوغاب ) به پروانه های بسیار گسترده تر و سنگین تری برای جا دادن نیاز دارند
اجزای پمپ اسلاری
پروانه ها
پروانه جزء اصلی چرخان است که معمولاً دارای پره هایی برای انتقال آن است
نیروی گریز از مرکز به مایع معمولا پروانه های پمپ دوغاب دارای یک پره ساده یا یک پره نوع فرانسیس است.
پره ساده دارای یک مربع لبه جلویی به لفافه پشتی است، در حالی که پره فرانسیس دارای یک لبه جلویی که به چشم پروانه بیرون می زند.
برخی از مزایای پروفیل پره فرانسیس راندمان بالاتر، بهبود یافته است .عملکرد مکش و عمر سایش کمی بهتر در انواع خاصی از دوغاب به دلیل
زاویه تابش به مایع موثرتر است.
پروانه نوع پره ساده عمر سایش بهتری را در بسیار درشت نشان می دهد .کاربردهای دوغاب یا جایی که طراحی قالب مانع از نوع فرانسیس می شود پروانه الاستومری مورد نیاز است.
تعداد پرههای پروانه معمولاً بین سه تا شش متغیر است اندازه ذرات موجود در دوغاب.
پروانه ها عموماً به دلیل بازدهی بالاتر بسته هستند و کمتر در معرض سایش در ناحیه خط جلو هستند. پروانه های باز بیشتر در پمپ های کوچکتر یا جایی که انسداد ذرات ممکن است یک مشکل باشد یا جایی که برشی که توسط یک پروانه باز ایجاد می شود کمکی به پمپاژ کف است.
یکی دیگر از ویژگی های پروانه پمپ های اسلاری، خروج پره های پمپ یا بیرون راندن پره های پشت و جلو است.
طراحی پروانه بسیار مهم است زیرا بر الگوهای جریان و در نهایت میزان سایش در سراسر پمپ تأثیر می گذارد.
محفظه
بیشتر محفظههای پمپ اسلاری نسبت به نمونههای پمپ آب خود «آهستهتر» هستند، در درجه اول برای کاهش سایش با وجود سرعتهای داخلی کمتر.
راندمان روکشهای بازتر کمتر از نوع حلزونی است، با این حال، به نظر میرسد بهترین سازش را از نظر عمر سایش ارائه میدهند.